Είναι μια πολύ συχνή πολυπαραγοντική νόσος που προσβάλλει κυρίως τους εφήβους, αλλά μπορεί να εμφανιστεί και σε ενήλικες, συχνότερα γυναίκες. Εντοπίζεται σε περιοχές με πολλούς σμηγματογόνους αδένες όπως πρόσωπο (μέτωπο, μάγουλο, πηγούνι) στήθος και πλάτη.
Εμφανίζεται με διάφορες μορφές:
- Φαγεσωρική με τους γνωστούς ανοικτούς και κλειστούς φαγέσωρες (τα λεγόμενα μπιμπίκια)
- Βλατιδοφλυκταινώδη (τα γνωστά κόκκινα σπυριά και σπυριά με πύον)
- Οζοκυστική (με κύστεις με άφθονο περιεχόμενο)
Συνήθως παρατηρείται έξαρση της ακμής με την έντονη εφίδρωση, σε περιβάλλον με έντονη υγρασία, σε καταστάσεις stress, πριν την έμμηνο ρύση, με τη χρήση ακατάλληλων καλλυντικών προιόντων περιποίησης δέρματος και αντιηλιακών που αποφράσσουν τους πόρους και προκαλούν φαγέσωρες, βλατίδες, φλύκταινες και ουλές.
Αν και πρόκειται για μια νόσο που αφορά αποκλειστικά το δέρμα, εντούτοις μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την ψυχολογία του/της ασθενούς δημιουργώντας προβλήματα στην κοινωνική και προσωπική του/της ζωή.
Είναι μια πάθηση που ανταποκρίνεται αργά στη θεραπεία και η βελτίωσή της είναι σταδιακή, απαιτώντας υπομονή και επιμονή από τον/την ασθενή και συμμόρφωση στις οδηγίες της δερματολόγου.
Η επιλογή της θεραπείας εξαρτάται από τη σοβαρότητα της ακμής, την ηλικία του/της ασθενή/νούς, την επίδραση στην ψυχολογία του/της. Έτσι μπορεί να επιλεγεί τοπική αγωγή με τα κατάλληλα καθαριστικά και τις κρέμες, λήψη αντιβιοτικών από το στόμα ή χαπιών ισοτρετινοΐνης, παράλληλα με μικροδερμοαπόξεση και χημικά peeling για καλύτερα αποτελέσματα. Με τον τρόπο αυτό προλαμβάνονται νέες εξάρσεις και μειώνεται η πιθανότητα δημιουργίας δύσμορφων ουλών.
