Είναι μια πολύ συχνή λοίμωξη του δέρματος και των βλεννογόνων κυρίως του κατώτερου γεννητικού συστήματος και του πρωκτού. Προκαλείται από έναν ιό που ονομάζεται ιός των ανθρωπίνων θηλωμάτων, HPV. Εκδηλώνεται ως καλοήθεις επιδερμιδικές βλάβες με τη μορφή μικρών ογκιδίων. Τα ογκίδια αυτά εμφανίζονται συνήθως στο χρώμα του δέρματος ή σε απαλό ροζ και μπορεί να είναι είτε σχεδόν επίπεδα, είτε να προεξέχουν από το δέρμα (σαν κρεατοελιές), μεμονωμένα ή πολλαπλά.
Στους άνδρες εμφανίζονται στην ουρήθρα, στο πέος, στους όρχεις, στο εφήβαιο, στους βουβώνες, στην περιπρωκτική περιοχή και στο άνω μέρος των μηρών. Στη γυναίκα στα χείλη του αιδοίου, στα τοιχώματα του κόλπου, στο εφήβαιο αλλά και στην περινεϊκή, περιπρωκτική, και βουβωνική περιοχή. Αρκετές φορές δεν είναι άμεσα ορατά καθώς καλύπτονται από την τριχοφυΐα της περιοχής ή βρίσκονται ανάμεσα στις πτυχώσεις του δέρματος.
Μεταδίδονται με τη σεξουαλική επαφή αλλά και τους μικροτραυματισμούς που προκαλούνται κατά τη διαδικασία της αποτρίχωσης με κερί ή αποτριχωτική μηχανή ή ξυραφάκι και δίνουν την ευκαιρία στους ιούς να μολύνουν το δέρμα του ίδιου του ατόμου αλλά και τον/την σύντροφό του. Η προστασία κατά την επαφή είναι απαραίτητη αν και η χρήση προφυλακτικού δεν εκμηδενίζει την πιθανότητα μετάδοσης.
Στατιστικά το 50%-70% των σεξουαλικά ενεργών ατόμων φαίνεται ότι θα προσβληθούν από τον ιό HPV στη διάρκεια της ζωής τους, ενώ μόνο το 10% αυτών που θα μολυνθούν θα εμφανίσουν οξυτενή κονδυλώματα, καθώς σε πολλές περιπτώσεις το ανοσοποιητικό σύστημα καταφέρνει να κρατήσει τον ιό σε λανθάνουσα κατάσταση, αποτρέποντας μια εμφάνισή του. Τα οξυτενή κονδυλώματα είναι ασυμπτωματικά και στις περισσότερες περιπτώσεις δεν προκαλούν φαγούρα ή πόνο. Συνήθως γίνονται αντιληπτά μέσω της αφής. Πολύ σημαντικός παράγοντας στην εκδήλωση των συμπτωμάτων θεωρείται το αμυντικό σύστημα του οργανισμού και η ψυχολογική διάθεση του ατόμου (το καταπονημένο ανοσοποιητικό σύστημα και το στρες αυξάνουν τις πιθανότητες εμφάνισης κονδυλωμάτων.)
Η διάγνωση γίνεται με τη φυσική εξέταση. Το χρονικό διάστημα από την πρωτομόλυνση ως την εκδήλωση της νόσου ποικίλει από 15 μέρες εως 8 μήνες. Οι υποτροπές είναι δυστυχώς πολύ συχνές. Η αντιμετώπιση θα πρέπει να γίνεται το ταχύτερο δυνατό μετά τη διάγνωση. Όσο πιο μικρά και περιορισμένα είναι, τόσο πιο εύκολη, ανώδυνη και σύντομη θα είναι η θεραπεία. Συστήνεται και στα δύο φύλα η αποτρίχωση με Laser, καθώς είναι μη τραυματική μέθοδος αποτρίχωσης, και η εφαρμογή ιμικουϊμόδης, ποδοφυλίνης, κρυοπηξίας ή Laser.
